Poëzie: Dvoraks Cello

Vier cello’s in de spotlights
wachtend op hun zij
tot ze mogen trillen, zoemen, dansen
in de stilte

maar eerst stemmen
”Zet je telefoon uit, lief”
”Oh, we hebben goed zicht”
partituren geel in het warme licht

de vrouwen dragen parels
de mannen een veston
allen gedwongen tot smalltalk met een buur
allen checken ze hun pols voor het uur

stoelendans voor onbekenden
gezwaai naar het balkon
een rugzak in het gangpad
het klikken van hielen
programmaboekjes bladeren
weinig vreugde in de zielen

drie rijen kijken uit
over de ruggen van artiesten
komen voor geluid
weten dat je toch de ogen sluit

twee koppels aan mijn flanken
druk gezoem
en stiekeme blikken
Kijk hoe ze daar schrijft
Hoor de seconden tikken

één cello heeft een doek
gezellig omhuld
wachtend tot die stilte
terwijl de zaal zich langzaam vult